15.03.2009 Του Λάζαρου Τσουμένη
Ήταν μικρή αρκουδίτσα ηλικίας τριών ετών. Μόλις ξεκινούσε τα δειλά βήματά της μετά τη χειμέρια νάρκη εκεί στις βουνοπλαγιές του όρους Περιστέρι κοντά στο Μέτσοβο. Ένα από τα ζώα που σπανίζουν οι περιπτώσεις επίθεσης σε άνθρωπο και ως επί το πλείστον αφορμή τους είναι το αίσθημα της μητρότητας που τα κάνει να αγριεύουν όταν αντιλαμβάνονται κάποιον κίνδυνο να πλησιάζει το νεογέννητο. Άραγε σε ποιον μπορεί να είχε κάνει κακό το νεαρό αρκουδάκι και έπρεπε να πληρώσει με τη ζωή του; Μήπως επιστρέψαμε στην εποχή των παγετώνων όταν ο άνθρωπος ζούσε μέσα σε σπήλαια, όπως των Πετραλώνων στη Χαλκιδική όταν αξιοποιούσε το κρέας, το λίπος και την προβιά της αρκούδας για να τραφεί και να ντυθεί κατά το μεγάλο χρονικό διάστημα που διέμενε στα έγκατα της γης; Μήπως είναι αφελείς όλοι οι επιστήμονες και το προσωπικό των οικολογικών οργανώσεων που προσπαθούν να περιθάλψουν μικρές και μεγάλες αρκούδες και να τις επαναφέρουν στο φυσικό τους περιβάλλον; Μήπως ήταν παραλογισμός ότι λήφθηκαν πανάκριβα μέτρα προστασίας της καφέ αρκούδας στην περιοχή της Βάλια Κάλντα κατά της κατασκευή της Εγνατίας οδού, έτσι ώστε να διέρχονται ανενόχλητες από τις δασικές διαδρομές αντί ο βιότοπός τους να τεμαχίζεται από το πέρασμα ενός αυτοκινητόδρομου ταχείας κυκλοφορίας; Το ζήτημα δεν είναι μόνο ότι τα τελευταία χρόνια βρήκαν το θάνατο στην περιοχή της νότιας Πίνδου γύρω στις 20 αρκούδες. Το ερώτημα είναι, αν οι δράστες θα αντιληφθούν ποτέ ότι εξολοθρεύοντας την πανίδα, ανατρέπουν τη συνοχή της ίδιας της φύσης και τις ισορροπίες διαιώνισης του ανθρώπου ως απειλούμενο είδος. Στο βασίλειο της γης το ένα είδος είναι εξαρτώμενο από το άλλο, υπάρχει μια αλυσίδα διατροφής που συμβάλει στη διαιώνιση των ειδών η οποία όταν διακόπτεται σε κάποιο σημείο διαταράσσει τη συνολική αλληλουχία της ζωής. Αν τα εγκληματικά στοιχεία δεν το αντιλαμβάνονται αυτό ας το συνειδητοποιήσουν τουλάχιστον εκείνοι που νομοθετούν ή εντέλλονται να τηρούν τη φύλαξη των νόμων.
Η ΕΡΕΥΝΑ 15 Μαρτίου 2009, αρ. φύλλου 15154, σελίδα 6