επειδή ακούω εδώ και καιρό πολλα άτομα να παραπονοιούνται για τα καταστήματα της περιοχής θα ήθελα να χρησιμοποιήσω λίγη θεωρία και εμπειρία απο μάρκετινκ και εξυπηρέτηση πελατών και να εκφράσω μια άποψη.

το πρόβλημα:
έλλειψη σωστής εκπαίδευσης προσωπικού. Πολυ σημαντικό ειδικά όταν πρόκειται για υγειηνή τροφίμων και τους κινδύνους που δημιουργεί η έλλειψή της. έλλειψη οργάνωσης. υψηλές (και μη σταθερές!) τιμές σε σχέση με το προσφερόμενο προιον. μέτρια εξυπηρέτηση ειδικά στα πανυγήρια οπου ο μαγαζάτορας κάνει την τιμή στον πελάτη να τον σερβίρει!!

η αντίδραση:
σχεδόν πάντα ο εκάστοτε καταστηματάρχης αντιδρά αρνητικά ή αδιάφορα (κάποιες φορές επιθετικά!) στην κριτική απο τους πελάτες. όταν 2-3 πελάτες παραπονιούνται ισως ειναι κατι το φυσιολογικο, οταν όμως υπάρχει μια γενικευμένη και χρόνια δυσαρέσκεια και ο εκαστοτε μαγαζοτας δεν ενδιαφέρεται τότε μιλαμε για παντελή έλλεψη κατανόησης των βασικών αρχών διοίκησης μιας έστω μικρής επιχείρησης!

η λύση και οι ευκαιρίες:
προφανώς είναι επιτακτική η ανάγκη αλλαγής νοοτροπίας των καταστηματαρχών. το πρόβλημα πρέπει να το δουν σαν ευκαιρία βελτίωσης των επιχειρήσεων τους και της κερδοφορίας τους. εαν αρχισουν και αντιδρουν θετικά στην κριτική και διορθώνουν τα λάθη τους τότε σίγουρα θα ωφεληθούν. η χρηση τιμοκαταλογων σε καθε τραπεζι δεν θα ηταν ασχημη ιδέα! η ποιοτητα της εξυπηρετησης και του φαγητου δεν πρεπει να εχει σκαμπανεβάσματα, ο πελατης ειναι σημαντικός όλο το καλοκαίρι οχι μονο όταν βαράμε μύγες!! εν τέλει το ποιο σημαντικό της υποθεσης είναι να καταλάβουν οι καταστηματάρχες οτι η κερδοφορία τους δεν εξαρτάται από το πόσο πονηροί είναι και κατα ποσο θα κοροιδέψουν τους συμπατριώτες και τους επισκέπτες αλλά από το πόσο θα τους ευχαριστήσουν ετσι ώστε να μεταδώσουν και σε άλλους πως ο ασπροπόταμος έχει καλά μαγαζιά τα οποία αξίζει κάποιος να επισκεφτεί. σε αυτή την ‘αγορά’ δεν υπάρχει κερδισμένος και χαμένος. ή θα είναι όλοι κερδισμένοι ή όλοι χαμένοι, καταστηματάρχες και πελάτες αντάμα. όσο πιο γρήγορα το αντιληφθούν οι μαγαζάτορες τόσο το καλύτερο!