Στις 6 Νοεμβρίου 2011 έγινε από την Ορειβατική Λέσχη Καλαμπάκας η πρώτη, για την περίοδο Φθινόπωρο 2011-Άνοιξη 2012, ορειβατική ανάβαση. Απλές πεζοπορικές διαδρομές έγιναν και άλλες. Τυχερό βουνό αυτή τη φορά ήταν η «Όμορφη Ράχη». «Όμορφη Ράχη», η Μοράβα ή Κυνηγός είναι μία από τις ομορφότερες κορυφές όχι μόνο της περιοχής μας αλλά και της χώρας μας. Ανήκει στο σύμπλεγμα κορυφών της Ν. Πίνδου και έχει ύψος 1845 μέτρα. Είναι περιοχή Νατούρα και μόνιμο καταφύγιο άγριων ζώων. Τα νερά της ανατολικής πλευράς (Αμάραντος-Καστανιά-Καλομοίρα) κυλάνε προς τον Πηνειό Ποταμό της δε δυτικής (Στεφάνι), προς τον Ασπροπόταμο. Το πρωί της Κυριακής 16 άτομα μέλη και φίλοι της ΟΛΚ ξεκινήσαμε με Ι.Χ. αυτοκίνητα για «Ρέντα» Αμαράντου. Ο καιρός ήταν για ύπνο και όχι για περπάτημα! Ομίχλη, αντάρα και καταχνιά επικρατούσε σε όλη τη διαδρομή από την Καλαμπάκα μέχει εκεί που αφήσαμε τα αυτοκίνητα. Αφού πήραμε επ’ ώμων τα σακίδια ακολουθήσαμε, με βαριά καρδιά είναι αλήθεια, το χωματόδρομο δεξιά μέσα σε πανύψηλα πεύκα και λίγα έλατα. Είναι ο χωματόδρομος που θα ακολουθήσουν και τα μεγάλα φορτηγά για να ανεβάσουν στο «Χιόλι» τις ανεμογεννήτριες-τέρατα, ιδιώτη. Στα 1600 μέτρα περίπου μας περίμενε μαι ανέλπιστα ευχάριστη έκπληξη. Η ομίχλη ως δια μαγείας εξαφανίστηκε και τη θέση της πήραν οι ακτίνες ενός φθινοπωρικού μεν, αλλά λαμπερού ήλιου. Άλλος καιρός, άλλος Θεός! Στο σιδερένιο εικονισματάκι κάναμε μια στάση. Εκεί, κατόπιν δημοκρατικών διαδικασιών είναι αλήθεια, αποφασίσαμε να μη συνεχίσουμε για «Χιόλι» όπως κανονικά ανέφερε το Πρόγραμμα, αλλά για «Όμορφη Ράχη», που είναι διπλανή κορυφή. Έτσι, αφήσαμε τον αριστερό χωματόδρομο που οδηγεί στο «Χιόλι», ο δεξιός κατεβαίνει στην περιοχή Καστρανιάς, και ακολουθήσαμε το ανηφορικό μονοπάτι. Βαδίζαμε πλέον σε δάσος οξιάς, πατώντας πάνω σε χαλί καφεκίτρινων φύλλων. Το τοπίο πανέμορφο! Δεν υπάρχουν λόγια να περιγραφεί. Σε ένα ξέφωτο μας περίμενε άλλη έκπληξη. Στα ανήλια μέρη υπήρχε χιόνι παγωμένο από την προηγούμενη φορά που είχε χιονίσει. Τα νερά στο ρέμα παγωμένα ήταν κι αυτά και σχημάτιζαν αληθινό παγοδρόμιο. Μετά από λίγο φθάσαμε στο τέλος του δάσους και το (υπο)αλπικό τοπίο ήταν μπροστά μας. Μια κίτρινη πινακίδα που έγραφε πως απαγορεύεται το κυνήγι ήταν τρύπια από σκάγια όπλων ‘‘οικολόγων’’ κυνηγών. Χώρια που όλη η περιοχή ήταν γεμάτη πλαστικά φυσίγγια. Κρίμα για τους φίλους κυνηγούς… Το καντήλι στο εικόνισμα της Αγίας Παρασκευής ήταν αναμένο. Κάποιος κυνηγός θα φρόντισε γι αυτό. Μπροστά μας έστεκε η όμορφη κορυφή που έχει σχήμα κώνου. Δυστυχώς και σ’ αυτή υπάρχει ανθρώπινη παρέμβαση. Πριν χρόνια τοποθετήθηκε εκεί πολύ μεγάλο κάτοπρο από τον ΟΤΕ για τις ανάγκες σταθερής τηλεφωνίας του Ασπροποτάμου. Λίγο κουρασμένοι αλλά χαρούμενοι φθάσαμε στην κορυφή. Η θέα καταπλητκική. Μόνο όμως προς τη Δύση. Είδαμε όλον τον Ασπροπόταμο, βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας και Θεσσαλίας. Ο κάμπος της Θεσσαλίας είχε γίνει… θάλασσα από το νέφος! Μόνο ο Όλυμπος, ο Κίσσαβος και Κόζιακας ξεχώριζαν. Εκεί που καθόμασταν να ξεκουραστούμε, να συζητήσουμε, να απολαύσουμε την ατέλειωτη ομορφιά της φύσης και να φάμε κάτι, μια τρίτη έκπληξη μας περίμενε! Ένας της παρέας άπλωσε ένα πανό που έγραφε: «όχι στις ανεμογγενήτριες σε Χιόλι-Τριγγία». Το Χιόλι ήταν δίπλα μας και η Τριγγία απέναντι. Αφού φωτογραφίσαμε και τις δύο περιοχές με το πανό απλωμένο πήραμε το δρόμο της επιστροφής. Μετά από συνολική διαδρομή 11 χιλιομέτρων, διάρκειας 3,5 ωρών (με τα χασομέρια) φθάσαμε στα αυτοκίνητα. Η συνέχεια για όσους ήθελαν δόθηκε στο Νικολάκη. ΠΑΝΤΑ ΨΗΛΑ
Αρθρογράφος: ΓΙΑΝΝΗΣ ΨΑΡΡΗΣ
http://tameteora.gr/?module=articles&position=center&ArticleId=5239&CategoryId=2&issue=280