Άγρια Μέντα (Μέντα, Mentha, οικ. Lamiaceae).

Η επιστημονική της ονομασία προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη μίνθα. Υπάρχουν πολλά αυτοφυή υποείδη μέντας, τα οποία είναι δύσκολο να ταυτοποιηθούν. Κάποια υποείδη ίσως δεν έχουν καν καταγραφεί διότι αποτελούν προϊόντα πρόσμιξης διαφορετικών υποειδών. Για αυτό το λόγο θα αποφευχθεί η αναφορά συγκεκριμένων υποειδών και οι επιστημονικές ονομασίες τους. Οι θεραπευτικές τους ιδιότητες είναι παρόμοιες. Η μέντα αυτοφύεται σε όλα τα μέρη της Ελλάδας. Αποτελεί πολυετές αρωματικό φυτό. Τα άνθη της είναι ροζ ή μοβ ενώ ο βλαστός είναι πρασινωπός και τριχωτός. Τα άνθη συλλέγονται μεταξύ Ιουνίου και Οκτωβρίου ενώ τα φύλλα πριν από την άνθηση της. Το αιθέριο έλαιό της είναι πολύ γνωστό και χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, σαπωνοποιία, ποτοποιία, ζαχαροπλαστική, αλλά και στη βιομηχανία για παραγωγή μενθόλης (συστατικό πολλών προϊόντων, κυρίως φαγώσιμα).

Θεραπευτικές ιδιότητες: Συμβάλλει στην εύρυθμη λειτουργία του πεπτικού και ηπατικού συστήματος, προσφέρει ηρεμία πριν από την κατάκλιση και ανακούφιση από ημικρανία, διάρροια, βρογχίτιδα, νεφροπάθειες, χολολιθιάσεις και ηπατική υπολειτουργία. Οι γαργάρες με το αφέψημα είναι ιδανικές για άσθμα, φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα, γρίπη, βρογχίτιδα και βήχα.

Χρήση: Το αφέψημα με χρήση των ανθισμένων κορυφών και των φύλλων της, είναι τονωτικό, καταπραϋντικό, ηρεμιστικό, αποχρεμπτικό, καρδιοτονωτικό, αντισπασμωδικό, μαλακτικό και διουρητικό. Το κατάπλασμα με χρήση των φύλλων της, έχει αντισηπτικές ιδιότητες και βοηθά στην επούλωση και απάλυνση του πόνου πληγών, εγκαυμάτων, μωλώπων, αποστημάτων και φλεγμονωδών εξανθημάτων. Τα νωπά φύλλα δρουν κατά του πονοκεφάλου (τοποθέτηση στον κρόταφο) και της τάσης προς εμετό (μάσημα).

Προφυλάξεις: Δεν συνιστάται σε εγκύους, μικρά παιδιά και γυναίκες με έντονη αιμορραγία στη διάρκεια της περιόδου.